Ik erken het gelijk, ik ben een groot deel van mijn leven bang geweest voor afwijzing en kritiek. Als jonge puber voelde ik kritiek van anderen tot in mijn diepste wezen doordringen als een totale afwijzing voor wie ik was.

“Tssss….raar…”

In de brugklas had ik vaak moeite om stil te zitten. En in de pauze ging ik weleens springen om mijn bloedsomloop weer op gang te brengen. Totdat een klasgenoot naar mij schreeuwde: “hee jij, hou eens op met dat stomme gedoe”, gevolgd door anderen “ja tsssss…raar, dat doet ze nou altijd”. Ook thuis kreeg ik dagelijks de boodschap mee dat ik niet deugde.

Hoe dan ook, opmerkingen van anderen maakte dat ik wel door de grond kon zakken.

Kritiek vermijden

Wat ging ik doen? Kritiek van buitenaf werd mijn grootste vijand. Ik ging steeds meer mijn best doen om kritiek te vermijden. Dit door vooral niet anders te doen dan anderen. Ik deed heel erg mijn om alles goed te doen en vooral niet op te vallen. En tijdens mijn eerste baantje liep ik altijd 10 stappen harder dan een ander, zodat ik geen commentaar zou krijgen.

Een opgejaagd gevoel

Het gevolg? Een opgejaagd en opgefokt gevoel. Mijn aandacht was altijd op de buitenwereld gericht. Ik voelde me erg ongelukkig in gezelschappen en raakte mezelf kwijt. Maar op een gegeven moment besloot ik om te leven, in plaats van te overleven.

Herkenbaar?

Veel mensen die de wens hebben om vanuit zichzelf te gaan leven ervaren een interne strijd. Ze willen voelen dat ze goed genoeg zijn, ze willen vrij zijn. Maar dan is daar weer die innerlijke stem die hen terug fluit. Doe maar gewoon dan doe je gek genoeg. Of: vooral niet opvallen, denk maar niet dat je goed genoeg bent. Denk maar niet dat je het waard bent om jezelf te zijn. Wat zouden anderen wel niet van je vinden?

Afwijzing en kritiek, je vriend of je vijand?

Tja, kritiek en afwijzing lijken je vijand, niet? Voorals als je hoofd ook nog eens vol zit met zelfoordeel. Aan de andere kant, wat doe je ermee. Laat je kritiek en afkeur van buitenaf of vanuit je eigen hoofd helemaal binnen? Of ga je de angst voor afkeur en kritiek om buigen, zodat je gewoon bij jezelf blijft, rustig vol zelfvertrouwen. In mijn praktijk voor hypnotherapie werk ik dagelijks met mensen die weer vanuit zichzelf willen leven, in plaats vanuit de ogen van een ander.

Ik kan heel makkelijk zeggen dat je je niets van kritiek of afkeur moet aantrekken. Was het maar zo simpel. Het raakt ons gewoon, we zijn ook maar mensen. Maar hoe zou het zijn om met de angst voor afkeur en kritiek te gaan spelen? Dan zou er wel wat veranderen toch?

Een leuke (en spannende) manier om met kritiek te leren omgaan.

Eén manier om met kritiek te leren omgaan is om de angst daarvoor te overwinnen. Net als een spier die je traint. Je mag best spanning en angst voelen, tegelijkertijd adem je gewoon rustig door en dan zul je merken dat er niets ergs gebeurt bij een risico op afwijzing. Het wordt geen vijand, maar een vriend om mee te sparren. En ja, soms leg je kritiek van een buitenstaander keihard naast je neer als iemand vanaf de zijlijn maar wat roept uit jaloezie (bijvoorbeeld op social media). Want soms hoef je er helemaal niets mee.

Grappig en eng

Maar je kunt jezelf trainen, net zoals de man in onderstaand filmpje, die op een hele creatieve manier omging met zijn angst voor afkeur. Hij deed 100 dagen lang elke dag iets waarop hij afgewezen kon worden. Het doet mij denken aan het moment waarop ik mezelf uitdaagde om in een mannenwinkel een kostuum te passen of in een deftige zaak te vragen of ze ook toiletpapier verkochten. Zijn eerste stap was dat hij aan een wildvreemde ging vragen of hij 100 dollar mocht lenen. Nieuwsgierig? Laat je inspireren! (en leuk als je jouw reactie of idee hieronder deelt)

Sta jij te popelen om volop vanuit jezelf te gaan leven en af te rekenen met jouw angst voor kritiek? Neem dan contact met mij op of vul het formuliertje in onder de roze button. Je bent ook welkom als je eerst wilt kennismaken, dit is gratis en duurt een half uur.